در پنج دسامبر امسال ما شاهد انتخاب برنده جایزه مد سال که قبلا به‌عنوان جایزه مد بریتانیا شناخته می‌شد، خواهیم بود. آنچه که ما را بیشتر شیفته خود ساخته است شخصیت‌های تازه ای هستند که به‌ تازگی به این صنعت پر دردسر اضافه شده و هر کدام می‌توانند در هر جائی بدرخشند.

.

اهداء جایزه به مدیران بین‌المللی صنعت مد در سال باید به‌عنوان یک نقطه هیجان‌انگیز و پر سر و صدا در کنفرانس تجارت جهانی تلقی گردد. اما در زمانی مثل الان که همه طراحان در حال استخدام و اخراج مدل‌ها هستند چه کسی می‌تواند یک مدیر خوب در صنعت مد باشد؟

این سوال خوبی که مطرح می شود این است که چرا تنها در ماه گذشته “پیتر دونداس” از “روبرتو کاوالی” جدا شده و یا “کنسئلو کاستیگلئونی” شرکت مارنی (Marni) را ترک کرده و یا طراحانی چون “الکسیس مارتیال” و یا “ادرین سیلوالیواد” برند کارون (Carven) را ترک کرده‌اند؟ به این لیست استعدادهای سطح بالائی را اضافه کنید که در حال حاضر هیچ سمتی ندارند شامل: آلبر الباز، هدی اسلیمن، و اتفانوپیلاتی و افراد دیگری که مهارت‌ها و به روز بودنشان جای تعجب دارد، کسانی که در طراحی لباس سابقه درخشانی دارند. کاملا آشکار است که مد تنها زمانی موفق است که افراد خلاق و تجار، دست در دست هم قرار دهند به‌طوری‌که توجه سطح وسیعی از جامعه را به خود معطوف کنند. (در مراسم افتتاحیه امسال همه مرد هستند.)

کارت‌های رأی‌گیری شورای مد بریتانیا به بیش از ۱۵۰۰ نفر از خریداران حرفه‌ای صنعت مد، سردبیران و آرایشگران در سراسر جهان ارسال شده است و آن‌ها می‌توانند کاندیداهای مجاز را انتخاب کنند. نامزدهای انتخاب شده به ترتیب حروف الفبا عبارت‌اند از: “آدریان جوف” از کام دس گارکون ( Comme des Garçons) و فروشگاه دوور استریت (Dover Street)، کریستوفر بیلی از باربری (Burberry)، گورام گویسالیا از وتیمنت ( Vetements)، مارکو بیزاری از گوچی (Gucci) و استفانو ساسی از والنتینو (Valentino).

این یک نظرسنجی آموزنده از نظر کیفی در سطح گسترده‌ای از جامعه و ابتکاری بسیار مهم، شاد و موفقیت‌آمیز برای شرکت‌های کارآمد در عرصه مد است. با وجود شرکت‌هایی این‌چنین متنوع، مردم با نظر خود آن‌ها را ارزش‌گذاری کرده در نتیجه طراحان را توانمندتر می‌سازند.

آدریان جوزف برای مد ساخته شده، او امپراتوری کوچکی را با “ری کاواکوبو” بر اساس تفکرات “آوانگارد” بنیان‌گذاری کرده است و مشوق و فروشنده طراحان مستقل است.

کریستوفر بیلی طراحی است که به‌عنوان یک استراتژیست شجاع در زمینه ارتباطات، “باربری” را از درون بازسازی کرده است. و یک پیشرو در پروژه ببین و بخر (see-now-buy-now) است. مارکو بیزاری در “گوچی” باعث به رسمیت شناختن و ترویج طراحان شد. همچنین می‌توان به باور پایدار ساسی اشاره کرد که توانسته استعداد درونی “پیرپائولو پیچلی” و “ماریا گرازیا چیوری” را در برند “والنتینو” شکوفا کند.

“گورام گیووسالیا” از برند “وتیمنتس” البته جوان‌ترین فرد گروه است. یک مغز متفکر تجارت با یک استراتژی خاص که معتقد است برادرش “دمنا” عامل موفقیت و باور کردن او به‌عنوان یک طراح بوده است.

هنگامی‌که شما به این لیست نگاه می‌کنید نه جرقه‌ای از استعداد خلاق در میان آن‌ها وجود دارد و نه یک محرک و عاملی که در کوتاه مدت مشکل مد را حل کند. مد به‌عنوان یک متغیر نیاز به یک متصدی خونسرد دارد که ارزش تداوم و ثبات را درک کند. به‌طور خلاصه هرکسی ممکن است در آن شب مهم برنده شود، اما اینکه او برای این صنعت و جوانانی که آرزوی پیوستن به آن‌ها را دارند چه می‌کند، چیزی است که رهبر مد باید مد نظر داشته باشد.

.